viernes, 18 de febrero de 2011

Bona tarda

Es muy raro todo, donde las dan las toman dicen, claro, eso pasa cuando te haces de rogar más de la cuenta, que te dan por culo, no eres tan especial eh? de hecho no lo eres ni un poco, así que te aconsejo que te bajes un poco los humos porque no ves y esas gafas de pasta te sirven de poco.
Ahora me da igual, ahora. Una y no más...hay que ver cómo miento.

Bueno, dejémonos de chorradas que no le interesan a nadie para seguir con otras que interesan menos si cabe: aprovecho para hacer publicidad de un proyecto que tengo con un amigo, queremos hacerle la competencia a los fanzines de música indie de ahora, pronto pondremos algo, será genial ;)

En fin...ahora otro poquito de catalán, que me he puesto a estudiarlo por mi cuenta, de freak total, me he hecho mis propios apuntes en plan libro de inglés del colegio, por si le interesa a alguien, y estoy pensando en hacerme un workbook también (que alguien me pare).

Fins aviat!

sábado, 5 de febrero de 2011

Seguramente lo merezco

Pienso en que esta noche me acosté con Satán,
más que nada para olvidar que tú no eres de verdad.
Ya sé que he debido de hacerme mayor
porque ya no creo en el amor y algo más en el dolor.

Yo no soy una de esas ilustres amigas tuyas
que la comen tan bien.
Y ahora ves que quiero estar un rato más contigo
y tu no me quieres ver.

Me he quedado dormida
mientras leías y ya no sé
si estoy muerta o viva.

Yo no soy más que otra amante y odiante de tus sonrisas
que no le debes al sol.
Y ahora ves que quiero estar un rato más contigo
y tú no me quieres ver.

Pronto te olvidaste de mí
y de las cosas que llegaste a decir
antes de mentir.
Pero yo nunca olvidaré
aquella noche en aquel hotel
al sur del país.

Pronto te olvidaste de mí
y de las cosas que llegaste a decir
antes de mentir.
Y me has dejado tirada otra vez
con canciones que no llego a entender…
me lo merezco, me lo merezco.

(Tulsa)

lunes, 17 de enero de 2011

Tu respira poc a poc, tranquil·lament

Avui toca entrada en català:
Estic farta, tinc por, vull anar amb la meva mamà.... bé, en realitat no, però vull que s'acabi ja, i el pitjor de tot és que això no és més que el principi!
El meu cap va a esclatar, i no és pels estudis precisament, és tot per la teva culpa, sí, per la teva i la de tots vosaltres. També és veritat que jo estic tocacollons (lol).

és com un gran ah, ah, ah...

Deixeu-me en pau!

domingo, 16 de enero de 2011

Noticias de última hora

Chicos y chicas, sólo quería que supierais de la importancia del lenguaje corporal a la hora de la verdad, si esto falla, todo se va al carajo. He dicho.

Saludos :)

lunes, 3 de enero de 2011

Electric feel

Es increíble como una persona puede cambiar la vida de otra sin darse cuenta en tan poco tiempo como es un año. Paseas por el mundo ignorando lo que tu existencia puede penetrar en el resto de la gente. Empiezas siendo uno más, con quien casi nadie habla, y un día te enteras de alguien se ha interesado por ti de tal manera que incluso le has hecho dudar de su orientación sexual. Y ahora ¿qué? ¿cómo es posible provocar eso sin ni siquiera cruzar dos palabras? y ¿cómo te sientes? agobiado, sin duda, has vivido durante un tiempo en la ignorancia, pero luego piensas en la complejidad de la mente, como ella sola es capaz de inventar sentimientos que no existen y adjudicar características que desconoces. Brillante.

viernes, 24 de diciembre de 2010

Un día más en la vida

La estupidez humana no tiene límites.
¿Acaso somos imbéciles? ¿Por qué motivo cuando tenemos la oportunidad de cambiar algo en nuestra mísera y aburrida vida, huimos? es absurdo. ¿Miedo, quizás? No, la verdad es que no lo creo, es simplemente que no nos atrevemos a dar un paso por nosotros mismos, esperamos que todo nos llegue hecho, y aquí se confirma que no sólo somos idiotas sino que también vagos ¿por qué? ¿para no alterar nuestra estabilidad? ¿nuestra aburrida rutina? ¿para no llevarnos disgustos? ¿Sabéis por dónde me paso yo los disgustos? Pues por ninguna parte ya que yo también soy como el resto, sólo soy otro estúpido ser humano. COBARDE.

miércoles, 22 de diciembre de 2010

Thin line

A menudo me sacas de quicio, casi siempre de hecho, pero no puedo dejar de marearte en mi mente. A penas hablamos, no tenemos prácticamente nada en común, a excepción de lo obvio, aun así no haces más que provocarme (dolores de cabeza).
Te odio, y odio tener esas incontrolables ganas de arrancarme la ropa cada vez que me acuerdo de ti.

"me moriré de ganas de decirte que te voy a echar de menos"

Y lo más curioso es que no te conozco.